"Chemia śmierci" - Simon Beckett

Uff, jak ciężko czasem znaleźć chwilę, żeby zasiąść w samotności przed komputerem i spróbować sklecić coś sensownego. Chwilę znalazłam, więc próbuję. 

"CHEMIA ŚMIERCI"

(The chemistry of death)

Simon Beckett

Przekład Jan Kraśko

Wydawnictwo AMBER

Warszawa 2011

Str. 332

ISBN 978-83-241-4081-7

Moja ocena 4,5/6

Mam już za sobą całe stosy rozwiązanych zagadek kryminalnych, wykrytych przestępców, sytuacji, z których bohaterowie ledwo uchodzą z życiem, a mimo to tego napięcia ciągle mi mało. Dlatego sięgam po kolejne książki z gatunku kryminałów czy thrillerów. I w każdej z nich poszukuję czegoś nowego, oryginalnych pomysłów, elementu zaskoczenia. 

Jakiś czas temu usłyszałam o „Chemii śmierci” Simona Becketta. Już sam tytuł przyciągnął moją uwagę, a po zapoznaniu się z opisem, nie mogłam nie skorzystać z kolejnej obiecującej przygody ze zbrodnią w tle. 

„Ciało ludzkie zaczyna się rozkładać cztery minuty po śmierci. Coś co kiedyś było siedliskiem życia, przechodzi teraz ostatnią metamorfozę.”

Ta metamorfoza nie miała żadnych tajemnic dla antropologa sądowego Davida Huntera. Z martwych ciał potrafił „wyczytać” historię ich życia i śmierci. Jednak pewnego dnia doktora Huntera spotkała osobista tragedia, która zmieniła wszystko. Dotychczasowa praca stała się nieznośna, kosztowała go zbyt wiele cierpienia. Postanowił od tej pory pomagać żywym.

W ten sposób David został asystentem lekarza w niewielkim Manham. I kiedy już myślał, że odetnie się od przeszłości, miejscowa policja zwraca się do niego z prośbą o pomoc, przy ustaleniu tożsamości znalezionych w lesie ludzkich szczątków. Po krótkim wahaniu mężczyzna zgadza się przeprowadzić badania zwłok. Wkrótce sytuacja staje się coraz bardziej napięta. Ofiar przybywa, a wszystkie przypadki wydają się wskazywać jednego sprawcę. Czy w niewielkiej społeczności Manham grasuje seryjny morderca? Wśród mieszkańców miasteczka rodzą się napięcia i podejrzliwości. 

„Chemia śmierci” to zdecydowanie godny polecenia thriller, w którym autor łączy wartką akcję, napięcie trzymające do samego końca oraz... dość dokładne opisy z zakresu przemian i procesów zachodzących w ludzkim ciele po śmierci. Przyznam szczerze, że chociaż do osób specjalnie wrażliwych nie należę, już pierwsze strony lekko przytłoczyły mnie szczegółami. Jednak z każdym następnym akapitem wciągałam się coraz bardziej i z wypiekami na twarzy śledziłam bieg wydarzeń.

„Chemię śmierci” śmiało mogę zaliczyć do udanych pozycji, na których się nie zawiodłam, a ponadto, co trochę mnie samą zadziwiło, odkryłam jak fascynujące może być coś takiego jak proces rozkładu ciała. Brrr;)

Wyzwania: Historia z trupem