"Norwegian Wood" - Haruki Murakami

„NORWEGIAN WOOD”

Haruki Murakami

Przekład: (z japońskiego) Dorota Marczewska i Anna Zielińska-Elliot

Wydawnictwo MUZA S.A.

Warszawa 2013

Str. 318

ISBN 978-83-7758-508-5

Moja ocena 3,5/6

“I once had a girl, or should I say, she once had me.

She showed me her room, isn't it good, norwegian wood?

She asked me to stay and she told me to sit anywhere,

So I looked around and I noticed there wasn't a chair.

I sat on a rug, biding my time, drinking her wine.

We talked until two and then she said "It's time for bed".

She told me she worked in the morning and started to laugh.

I told her I didn't and crawled off to sleep in the bath.

And when I awoke I was alone, this bird had flown.

So I lit a fire, isn't it good, norwegian wood?”*

Jak się tak wczytać w tekst piosenki, wychodzi nam skrócona wersja powieści. Albo raczej to powieść Murakamiego jest rozwinięciem utworu Beatles’ów.

„Nasza normalność polega na tym, że zdajemy sobie sprawę z własnej nienormalności”

Lata 60-te XX wieku. Toru Watanabe niebawem kończy dwadzieścia lat, co w Japonii jest jednoznaczne z osiągnięciem dorosłości. Jak to już u Murakamiego bywa, bohater nie ma sprecyzowanej wizji swojej przyszłości, żadnych ambitnych planów czy zamiarów. Na swej drodze napotyka rozmaite osoby, a każda z nich przedstawia własny punkt patrzenia na świat i własne problemy. Owe postaci zmagają się z takimi aspektami życia jak miłość, nadzieja, cierpienie, depresja, żal po stracie bliskiej osoby, odkrywanie własnej drogi, a swymi refleksjami dzielą się z Watanabe. Krótko mówiąc, zwykłe ludzkie dylematy i poszukiwanie odpowiedzi na egzystencjalne pytania.

„Wszyscy (…) jesteśmy niedoskonałymi ludźmi, żyjącymi na niedoskonałym świecie”

Wielu miłośników Murakamiego, poleca rozpoczęcie przygody z tym autorem właśnie od „Norwegian Wood”. Ja mam już za sobą kilka jego powieści. Nie wszystkie mnie urzekły, ale muszę przyznać, że każda czymś zaskoczyła. W przypadku „Norwegian Wood” była to prostota przekazu ważnych, mniej lub bardziej pospolitych kwestii życiowych. 

W moim odczuciu jest to nostalgiczna historia, która wielbicielom Murakamiego i podobnych klimatów powinna przypaść do gustu. Czytelnicy, którzy oczekują porywających akcji i emocji, będą raczej znudzeni.

A na koniec mały bonusik:)

Prawda, że klimatycznie się zrobiło? :)

*źródło: tekstowo.pl, ” Norwegian Wood”, The Beatles;