"Gra w kości" - Elżbieta Cherezińska

"GRA W KOŚCI"

Elżbieta Cherezińska

Wydawnictwo Zysk i S-ka

ISBN 978-83-7506-581-7

Str. 408

Moja ocena 5/6

 "- Jak może smakować śmierć?

  - A jakie to ma znaczenie, skoro ten, którego dotyka już o tym nie opowie."

Któż z Was nie słyszał o pierwszym królu Polski Bolesławie Chrobrym, Zjeździe Gnieźnieńskim, na którym spotkał się on z cesarzem niemieckim Ottonem III, czy o męczeńskiej śmierci świętego Wojciecha? Bohaterowie owych wydarzeń ożywają na kartach powieści Elżbiety Cherezińskiej. Postaci znane z podręczników do historii, stają się ludźmi z krwi i kości. Każdy z własnymi emocjami i pragnieniami, zaletami i przywarami. Każdy na swój sposób dążący do wyznaczonego celu. A to wszystko w czasach wszechobecnych dzikich puszczy, mężnych wojów, gdzie jeden Bóg chrześcijański toczył walkę z wieloma pradawnymi bóstwami. W czasach krwawej polityki, w której bezwzględnym narzędziem jest religia. 

Nie będę się rozpisywać o fabule, ponieważ każdy mniej lub więcej wie o co chodzi.

Pokrótce, rzecz dzieje się w latach 997-1002, akcja prowadzona jest dwuwątkowo i przedstawia kilka lat z życia dwóch władców. 

*

Bolesław Chrobry, książę „kraju leśnych polan”, to ponad trzydziestoletni, postawny mężczyzna, odważny, charakterny, butny. Twardą ręką i często przy pomocy surowych sankcji utrzymuje porządek wśród podwładnych. Jego marzeniem jest scalenie państwa i królewska korona.

**

Otto III zaś jest dwudziestoletnim „cesarskim dzieckiem” o subtelnej, niemal kobiecej urodzie i głębokiej wierze. Pozornie delikatny i wrażliwy, jednak potrafi w okrutny sposób dążyć do celu. Już od trzeciego roku życia jest władcą potężnego państwa a jego marzenia brną ku stworzeniu wielkiego, chrześcijańskiego imperium, w czym wspierają go wykształceni doradcy.

Pretekstem do zrealizowania celów obu władców staje się męczeńska śmierć biskupa Wojciecha Adalberta. Zarówno Bolesław jak i Otto dążą do ustanowienia biskupa świętym, co ma uhonorować liczne zasługi misyjne ich bliskiego przyjaciela, a przy okazji obaj upatrują w tym wydarzeniu własnych korzyści.

Książę wykupuje ciało Wojciecha od wrogich Prusów i szykuje dla jego relikwii godne miejsce spoczynku w swym kraju. Cesarz natomiast, aby dodać blasku swej osobie i uświetnić swój imperialny plan, wyrusza w pielgrzymkę milenijną, której głównym punktem ma być grób biskupa męczennika. Suwereni spotykają się w marcu 1000 roku w Gnieźnie i wspólnie snują wizje świetlanej przyszłości.

Polityka, religia, układy, intrygi, wszystko takie ponadczasowe. „Gra w kości” to gra o wysoką stawkę, w której nikt nie może czuć się pewnie, przyjaciel może w jednej chwili okazać się najgorszym wrogiem. Zdrady, fałszerstwa, zabójstwa są na porządku dziennym. Ekscytująca lektura, w której autorka wypełnia nieznane luki historii niezwykle realistycznymi wydarzeniami. Nic tu nie jest przesadzone, wątki łączą się w logiczną całość. Tak naprawdę mogło być. Ci ludzie rzeczywiście mogli myśleć w ten sposób.

Nie będę ukrywać, że „Gra w kości” nie porwała mnie aż tak jak „Korona śniegu i krwi”. Akcja toczy się powoli, trochę brakuje większych zrywów, ale sam styl i fabuła wciągają i nie pozwalają się oderwać do samego końca. 

Śmiało przyznaję, że jest to kolejna udana lekcja historii, która podobnie jak „Korona…” zachęciła mnie do przypomnienia sobie mniej znanych fragmentów z dziejów naszego kraju. A, że ciekawie było, to nie ulega wątpliwości. 

Realizmowi powieści dodaje fakt, że została ona stworzona pod kontrolą mediewisty archeologa, profesora Przemysława Urbańczyka, który czuwał nad tym aby wydarzenia nie wykraczały zbyt mocno poza realia.

„Grę w kości” polecam zarówno miłośnikom historii, jak i tym, którzy do tej pory podobnych tematów unikali, ponieważ to nie tylko suche fakty jakie wpajają nam w szkołach, ale prawdziwe życie, o zgrozo nie tak różne od dzisiejszego politycznego świata, choć dziejące się w tak odmiennych czasach. 

Wyzwania: 

* Bolesław Chrobry według Jana Matejki [źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Plik:Boleslaus_I.jpg#file

** Otto III [źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Plik:Meister_der_Reichenauer_Schule_002.jpg]