"Szósty" - Agnieszka Lingas - Łoniewska

„SZÓSTY”

Agnieszka Lingas – Łoniewska

Wydawnictwo Replika

Wydanie I elektroniczne 2012

ISBN 978-83-7674-954-9

Str. 258

Moja ocena 4/6

Kryminalny romans? Romantyczny kryminał? Dziś chciałabym podzielić się z Wami swoimi spostrzeżeniami na temat „Szóstego” Agnieszki Lingas-Łoniewskiej.

Po raz pierwszy wpadają na siebie w pewnej restauracji, po raz drugi los łączy ich drogi w traumatycznych okolicznościach w szpitalu. Jednak dopiero sześć lat później przyjdzie im się poznać i pokochać.

Marcin Langer, szef Śląskiej Grupy Śledczej rozpracowuje sprawę seryjnego mordercy, który za cel obiera sobie zielonookie blondynki. Wszystkie ofiary zostały zamordowane szóstego dnia od zaginięcia. Poza tym nic ich nie łączy, a sprawca nie pozostawia po sobie żadnych śladów z wyjątkiem jednej krótkiej  wiadomości;

„W szóstym dniu Bóg stworzył człowieka – mężczyznę i kobietę. W szóstym dniu… odbiorę Ci życie, bo ja jestem Twoim bogiem…”

 Sprawa jest niezwykle skomplikowana. Langer postanawia ściągnąć do pomocy najlepszego profilera. W ten sposób w jego biurze pojawia się piękna aspirant Alicja Szymczak. Pierwsze spotkanie będzie dla obojga niemałym szokiem, bo, choć właściwe się nie znają, to jednak żadne nie może oprzeć się wrażeniu, że już kiedyś się spotkali. Między Marcinem i Alicją niemal od razu zaiskrzy. Oboje poczują, że połączyło ich coś znacznie więcej, niż zwykły pociąg fizyczny. Zawirowania życia prywatnego będą musieli pogodzić z trudnym i wymagającym śledztwem. Bezwzględny przestępca, nazwany przez policjantów „Szóstym”, pozbawia życia kolejne ofiary. Wydaje się być nieuchwytny. Langer i Szymczak wraz z całym zespołem zwierają szeregi walczą z czasem aby uratować następną porwaną.

Równocześnie z przeżyciami głównych bohaterów, śledzimy losy tajemniczego mordercy oraz jego ofiar. Powoli poznajemy tego mężczyznę i z każdym fragmentem dowiadujemy się więcej o motywach jego postępowania. Szósty jest nie tylko pewny siebie, ale wręcz uważa siebie za boga. Ma swoją religię i swoją misję.

„Na razie był… nietykalny. Nie do wytropienia. Nie do złapania. Bo był cholernie inteligentny. I sprytny. Bo był pierdolonym geniuszem. Bo był… boski… Tylko tyle i aż tyle… I miał swoją misję do wykonania.”

„Szósty” to moja pierwsza styczność z twórczością Agnieszki Lingas – Łoniewskiej. Do tego tytułu skusiły mnie bardzo pozytywne opinie, a ja obok dobrych kryminałów nie mogę przejść obojętnie. Tymczasem, kiedy tylko zaczęłam czytać coś mi podpowiedziało, że to chyba nie zupełnie będzie mój ulubiony klimat. Ale po kolei.

Fabuła mało oryginalna, aczkolwiek zdarza się, że nawet oklepane tematy przedstawione w ciekawy sposób mogą zaskoczyć. Niestety w tej książce trochę za mało elementu zaskoczenia.

Powieść zawiera wątek kryminalny i wątek romantyczny. Dobrze by było gdyby były one bardziej zrównoważone. Tymczasem przez pierwszą połowę miałam wrażenie, że czytam zwykłą obyczajówkę. Jak dla mnie było trochę zbyt ckliwie i trochę nierealnie. Irytowały mnie naciągane zbiegi okoliczności. Do tego chyba do końca życia nie zapomnę jakiego koloru oczy miał Marcin, bynajmniej nie dlatego, że mnie urzekł, ale dlatego, że niemal na każdej stronie autorka o tym arcyważnym fakcie przypominała. Nie będę ukrywać, że drażni mnie takie idealizowanie i nieustanne podkreślanie perfekcji bohaterów. Wolę ludzi… hmm, cóż, bardziej ludzkich. 

Powyższe składa się, według mnie, na największe minusy powieści. Trzeba jednak podkreślić, że zawiera ona wnikliwe i bardzo dobrze przedstawione uczucia i emocje poszczególnych bohaterów. Podobało mi się, że autorka dała czytelnikowi możliwość przyjrzenia się sprawie z dwu, a nawet trzech stron; śledczych, mordercy oraz jego ofiar. Nie mogę też zarzucić powieści zupełnego braku akcji, która rozwija się mniej więcej w połowie i prowadzi do dość przewidywalnego ale logicznego rozwiązania.  Ponadto książka napisana jest łatwym i przyjemnym stylem. 

Cóż, jestem może nieco wybredna, ale czytając konkretną książkę nastawiam się z góry na to, że pochłonie mnie ona bez reszty i oderwie od rzeczywistości, że spowoduje silniejsze bicie serducha. „Szósty” nie usatysfakcjonował mnie w pełni, ale nie jest to zła lektura. Powiedziałabym, że to taki typowo kobiecy kryminalik.   Mnie osobiście spora dawka romantyzmu nieco w całej historii przeszkadzała, ale jeżeli lubicie powieści o miłości, o pięknych książętach i nie do końca bezbronnych księżniczkach, okraszone scenami rodem z kryminalnego serialu, „Szósty” może Wam się spodobać.  

Wyzwania: